Blogia
Recursos educativos para mestres

Por que usar software libre?

En primeiro lugar por unha cuestión de principios, de valores, de coherencia.  Na sociedade conviven multitude de valores (todos os que poidas imaxinar). E hai valores que se complementan, que se reforzan reciprocamente, e outros que chegan a ser contraditorios entre si. Iso depende un pouco do modelo de sociedade que domine, dende modelos máis... chamémoslles de mercado, que priorizan o ben persoal (mirar polo propio interese: a competitividade, o individualismo...), ata outros máis sociais, que priorizan o ben social (mirar algo máis polo ben de todos/as: a solidariedade, a colaboración,...)  Os dous existen e non se poden negar. Pero SI que se poden priorizar. E a escola pode posicionarse (se os profesores parten dunha visión crítica da realidade social na que viven).

Nisto das TIC non existe neutralidade en valores. É como a vida mesma. A opción elixida encaixa mellor dentro dun sistema de valores, e axuda a reproducir eses valores. Se non o fai a través do currículo explícito faino a través do currículo oculto. Se non o fai a través das nosas actuacións conscientes faino a través das nosas actuacións inconscientes. O currículo oculto é algo equivalente á publicidade subliminal. Non é coherente, por exemplo, que un profesor ou profesora defenda o uso da lingua galega e a súa promoción social, e ao mesmo tempo utilice todo o software en lingua castelá. O neno/a aprende (subliminalmente, inconscientemente...) que a lingua castelá é a que vale, pois úsase case en exclusiva nos ordenadores, que por certo, tamén representan a modernidade e o futuro na escola.

A COHERENCIA para min é un supervalor. Sen non existe coherencia nos valores persoais a vida poder ser como un barco á deriva, a mercé do vento e das correntes. A coherencia marca un rumbo, un camiño, e cando esa dirección está clara os obstáculos convértense en estímulos para superalos.  Por iso a coherencia interesa que sexa o máis consciente e crítica posible.

Nisto do software hai 2 camiños:

1. Microsoft, windows, word, explorer... representan ao software privativo. Unha empresa o elabora e ofrece os seus servizos a quen lle pague o convido. Encaixa co modelo de mercado. Aquí a liberdade enténdese como a capacidade de usar o software que lle apeteza a cada quen e que esté dispoñible nese mercado.

2. Linux, openoffice, firefox... son exemplos do software libre. Elaborado por unha comunidade de persoas ou empresas presentes na rede e que o distribúe para que o poida utilizar quen queira libremente. Simbolizan a solidariedade, a colaboración desinteresada. E tamén a liberdade, pero entendida esta non como un libre capricho, senón como unha conquista persoal. Neste caso, a conquista do coñecemento, que realmente é o único que nos fai libres.

Por que case todo o mundo utiliza microsoft?  Para min só hai unha explicación. Descoñecemento xeral. Só o utilizan con consciencia ideolóxica ou utilitaria algo así como... vamos dicir que o 20% dos usuarios. O resto... unha pena... descoñecemento, ausencia de crítica... non eliximos, comemos o que nos puxeron no prato e punto.

Por que Microsoft está por defecto no prato?  Porque hai que recoñecerlle o mérito que na década dos 90 impulsou o acceso dos ordenadores aos usuarios medios. Deseñou un sistema operativo e unhas aplicacións ofimáticas de fácil uso.  Nesa época o software libre era cousas de universidades, de xente ilustrada.  Desa maneira cuase monopolizou o mercado do sofware, e as administracións, entre elas as educativas firmaron contratos polas licenzas, ás que hoxe seguen atadas.

Pero dende hai uns anos as cousas van cambiando moi á presa, e hoxe, o software libre é unha alternativa perfectamente válida en multitude de situacións, entre elas a escolar. Ofrece un sistema operativo máis fiable que o de windows e unhas aplicacións máis que suficientes para uso escolar (e tamén empresarial). E todo iso de forma libre e gratuita. Actualizado sempre na última. Mil veces máis personalizable que o windows, e con tuneado* máis vistoso. Con comunidades en internet que ofrecen todo tipo de axuda para solucionar calquera problema co ordenador.

Sendo así... eu négome a traballar para microsoft (e aproveito para facer un chamamento a todo aquel/a que se solidarice con esta causa). Entre outras cousas, porque non estou na súa plantilla, non me pagan un euro por axudar aos usuarios do seu software a resolverlles as dúbidas que se lles presentan, e que son moitas, moitas,... Que os formen eles! Acaso microsoft non gana millóns a patadas!

Así que te animo para que te pases á comunidade do software libre. Nela domina unha compoñente idealista forte, aos seus membros non lles vai importar usar o seu tempo para axudarche, e contigo somos máis fortes :-)

*tuneado:  o equivalente tic a poñer guapo un coche, unha casa...

PAra saber máis:  http://phpwebquest.org/wq25/webquest/soporte_tablon_w.php?id_actividad=64821&id_pagina=1

Máis sobre software libre en Galicia, na web de Mancomún.

E para rematar, unha guía completa sobre software de fontes abertas, publicada por CENATIC.

2 comentarios

Raquel -

A REALIDADE É QUE HAI MOI POUCA INFORMACIÓN E TAMÉN MOI POUCA FORMACIÓN NESTO DAS TIC.PARA PODER SER COHERENTES DEBERÍAMOS SABER AS OPCIÓNS E DESPOIS ACTUAR EN CONSECUENCIA.

Ana -

Estou completamente de acordo co que expós e o que me gustaría é establecer un paralelismo co que está a pasar nas aulas dende fai xa demasiado tempo.

O currículum está en mans dos libros de texto que, como sabemos, benefician economicamente a uns poucos. As propostas didácticas que aparecen neles priorizan como ti ben dis “o individualismo, a competitividade”. O/a mestre/a non é autónomo/a pedagoxicamente, fai “o que toca ese día” sen analizar o currículum oculto que subliminalmente determina nos cativos/as unha disposición para a vida: “debo dar a resposta correcta e non cuestionarme nunca a idoneidade da pregunta”

Con este panorama, resulta paradóxico que en tódalas programacións se formulen obxectivos de cara á autonomía do alumnado e, como modelo a seguir, sexamos os/as docentes absolutamente heterónomos.

A aprendizaxe que propoñen os textos rara vez é compartida. Falámoslles de dialogar, resolver pacificamente os conflitos e non lles damos espazos para, nin sequera, mirarse ós ollos. Uniformizamos as tarefas, obviando a pluralidade e transmitindo a mensaxe de que o diferente é molesto, inconveniente.

Que futuros cidadáns estamos educando?

Solidarios?

Autónomos?

Críticos?

Plurais?

E, “por que están os libros de texto no prato”?

Porque benefician a algunhas empresas privadas, e, fagamos autocrítica, a moitos mestres/as: son cómodos, aforran tempo e esforzo, non nos invitan a cuestionarnos cada día o que facemos, por que, para que...e, aínda por riba, agora págaos Papá Estado, é dicir “todos nós”

Négome a traballar con libros de texto e a que os meus impostos sirvan para subvencionar o cancro da escola actual, e tamén fago un chamamento a todo aquel que queira escoitar e invítoo/a a que tome as rendas da súa aula, aquí tamén “domina un compoñente idealista forte”:

OUTRA ESCOLA É POSIBLE!

Ana