Humor TIC

No Recanto de Mik atopei este chiste que me fixo gracia:

"Un pequeno relato recollido en Tertulias Educativas pode levarnos á reflexión sobre a necesidade real de certos recursos. Venme agora á cabeza a pizarra dixital, tan de moda e pola que tod@s debecemos, eu a primeira. Ben é certo que ten dous grandes atractivos: o seu poder motivador para o alumnado e como aglutinador de recursos para o profesorado. Pero, pode sustituir os cadernos, lápices, pinturas e libros tal e como se pregona por certos lares?

Para pensar como usar na xusta medida os recursos, nas aptitudes dos docentes ou simplemente para rir un chisco:"

" Fai anos, un inspector visitou unha escola. No seu percorrido observou algo que lle chamou poderosamente a atención, unha mestra estaba atrincheirada detrás do seu escritorio, os alumnos facían gran desorde... o cadro era caótico.
Decidiu presentarse:
- Permiso, son o inspector de quenda, algún problema?
-Estou atafegada señor, non sei que facer con estes mozos... Non teño láminas, o Ministerio non me manda material didáctico, non teño nada novo que mostrarlles nin que dicirlles...
O inspector, que era un docente de alma, viu unha cortiza no desordenado escritorio. Tomouna e con apromo dirixiuse aos mozos:
- Que é isto?
- Unha cortiza señor... -gritaron os alumnos sorprendidos.
- Ben, de onde sae a cortiza?
- Da botella, señor..., colócaa unha máquina.., da sobreira..., dunha árbore..., da madeira..., - respondían animosos os nenos.
- E que se pode facer con madeira?, -continuaba entusiasta o docente.
- Cadeiras..., unha mesa..., un barco...
- Ben, temos un barco. Quen o debuxa? Quen fai un mapa no pizarrón e coloca o porto máis próximo para o noso barquiño? Escriban: A que provincia pertence? E cal é o outro porto máis próximo? A que país corresponde? Que poeta coñecen que alí naceu? Que produce esta rexión? Alguén recorda unha canción deste lugar? - E comezou unha tarefa de xeografía, de historia, de música, economía, literatura, relixión, etc.
A mestra quedou impresionada. Ao terminar a clase, díxolle conmovida:
- Señor, nunca esquecerei o que me ensinou hoxe. Moitas grazas!
Pasou o tempo. O inspector volveu á escola e buscou á mestra. Atopouna aniñada detrás do seu escritorio, os alumnos outra vez en total desorde...
- Señoriña... Que pasou? Non se acorda de min?
- Si señor, como esquecerme! Que sorte que regresou! é que... non atopo a cortiza. Onde a deixou?"

(Traducido con Opentrad)

"Pero o que case sempre ocurre é que o profesorado bota man do inxenio para lograr a atención dos alumnos (Imaxe vista en Mi nombre punto final )"